تعیین مقادیر ناچیز استرانسیوم با استفاده از روش عدسی گرمایی لیزری

دراین پژوهش، ابتدا یک بررسی فراگیر از روش اسپکترومتری عدسی گرمایی (tls) و مراحل تکامل پدیده ی عدسی گرمایی و نیز دستگاه ها و مدل های به کار رفته انجام شده است. سرانجام یک چیدمان عدسی گرمایی تک پرتویی طراحی گردیده است. در این چیدمان، عدسی گرمایی با استفاده از یک لیزر هلیوم- نئون تک مد 5 میلی وات (به عنوان پمپ) متمرکز شده درون نمونه ، ایجاد شد. سیگنال عدسی گرمایی نیز با استفاده از همان لیزر (به عنوان پروب) و یک آشکارساز مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین از میکروکنترلر avr برای جمع آوری داده ها و پردازش سیگنال های گذرای tls استفاده شد. چیدمان بهینه، با استفاده از طراحی مناسب آزمایشگاهی و با اطمینان از بیشترین حساسیت به دست آمد. سپس پس از بررسی کمپلکس-های مختلف به منظور همخوانی با طول موج لیزر هلیوم-نئون، کمپلکس استرانسیوم و آرسنازو-(iii) که در طول موج لیزر به کار رفته دارای جذب بود، انتخاب شده و عملکرد چیدمان برای این کمپلکس به صورت محلول در آب و حلال های دیگر مورد آزمایش قرار گرفت. با بررسی نتایج به دست آمده از نمودارهای کالیبراسیون حاصل از محلول کمپلکس استرانسیوم و آرسنازو-(iii) با حلال های مختلف و مقایسه نتایج ، نشان داده شد که این روش برای تعیین استرانسیوم در حلال های آلی مناسب تر است و سیگنال عدسی گرمایی قوی تری حاصل می شود. با این روش و تحت شرایط بهینه، حد تشخیص 9-10×3 مولار برای استرانسیوم انحلال یافته در مخلوط 1:1 استون و آب، به صورت کمپلکس با آرسنازو (iii) به دست آمد.